GEMLİK’TE YAĞMUR YAĞAR PEKİ VİCDAN SU_SAR MI??

Gemlik geceden sabaha yağmurun güzelliği ile arındı ağlarcasına dünyada ve bulunduğu yerdeki çirkinliklere inat varlığını güzelliklere niyet ederek sevginin çok gerçek bir duygu olduğunu bizlere hissettirdi yağmur sesi.

Gece boyunca Gemlik’imizde gökyüzü durmadan ağladı. İçinde biriktirdiği tüm acılar, haksızlıklar, yangınlar, hayvanların çaresizliği, kadınların sessiz çığlıkları, yalanlara maruz kalanlar ,gençlerin öfkeleri, ihtiyarların kırgınlıkları ve bir yudum sevgiye ve şefkate ihtiyacı olanların…Hepsinin göz yaşları yağmur ile döküldü yavaş yavaş toprağa. Ama bu ağlamak, Gemlik’in temizlenişiydi aslında. Ağlayarak yıkandı, arındı, yenilendi.

Gemlik, sadece bir şehir değil; annelerin evlatlarına ettiği duaların, gelinlerin umut dolu hayallerinin, çocukların saf sevgisinin, yaşlıların huzurla yaslandığı büyük bir ailedir. Her dilden, her inançtan insan burada bir arada, gönül gönüle yaşar. Zeytin ağaçları gibi kök salmış dostlukların, sevginin, barışın şehri Gemlik’tir.

Gökyüzü ağladı ama o gece, iyi insanların varlığı da konuşuldu. Çünkü Gemlik’in gerçek gücü, iyi insanlarının yüreğinde saklı. Onlar, doğayı, hayatı, insanı ayakta tutan gerçek kahramanlardır. Kötülük ne kadar artarsa artsın, iyilik hep kazanır. Gemlik, sevgiyle, emekle, alın teriyle hep dimdik ayakta.
Yağan yağmur damlalarıyla Gemlik yeniden doğdu, tertemiz ve güçlü. Artık kimse Gemlik’i üzemez, kimse yıkamaz. Çünkü Gemlik, bir annenin evladına ettiği en güzel duadır; koruyan, saran, büyüten bir sevgi yuvadır.

Burada hayat var, neşe var, sevgi var. Çocukların kahkahası, yaşlıların bilge sözleri sokaklarda yankılanıyor. Gemlik, zeytinle, barışla, insanın en güzel haliyle yoğrulmuş bir masal gibi. Gözyaşları umut oldu, toprağı yeşertti.
Gemlik’in hikayesi; hepimizin içinde taşıdığı sevgi, direnç ve umutla yazılıyor. Çünkü bizler biliriz ki; en karanlık geceden sonra mutlaka aydınlık bir sabah doğar.

Bu gece sabaha kadar arındı gökyüzü muhabbetle güzel GEMLİK ımizı temizledi adeta, Gözyaşları şefkat ile konuşur oldu. İnsanlar sustu Yağmur konuştu yağmur’un rahatlatıcı sesi.. her bireye her haneye Umut oldu ses oldu. Kalpler arındı sanki Yağmur bütün pislikleri sildi süpürdü adeta.

ELİF TANKUT
Sosyolog _ gözlemci