Emekli Açlıkla Sınanıyor: 55 Yaşındaki Emekli Böbreğini Bağışlamaya Hazır!”

Türkiye’deki milyonlarca emekli için sefalet artık bir kavram değil, gündelik yaşam gerçeği. Yıllarca çalışıp alın teri döken, devlete prim ödeyen, emekliliğinde rahat bir yaşam hayal eden insanlar bugün açlıkla, yoklukla ve çaresizlikle baş başa bırakılıyor.

Bunun en çarpıcı örneği, sosyal medyada yankı uyandıran bir paylaşımda görüldü. 55 yaşındaki bir emekli, geçim sıkıntısının geldiği noktayı bir organ bağışı çağrısıyla duyurdu:

“55 yaşındayım, emekliyim. Hiçbir sağlık sorunum yok. Eğer çevrenizde böbrek hastası, nakil bekleyen biri varsa bana ulaşsın.”

Bu Sessiz Çığlık, Bir Yardım Değil, Bir İsyandır!

Bu açıklama, sadece bir iyilik çağrısı değil; iktidarın ekonomi politikalarına, emekliyi yok sayan düzene bir başkaldırıdır. 55 yaşındaki bir insan, hiçbir sağlık sorunu olmadığı halde, geçimini sağlayamıyorsa ve organını bağışlamaya hazır hale gelmişse, bu toplum için utançtır!

Emeklilik Artık Dinlenme Değil, Direnme Dönemi

Emekliler:

• Kira ödeyemiyor,

• Pazara çıkamıyor,

• İlaçlarını alamıyor,

• Yaşamlarını sürdürebilmek için ya onurunu, ya organını satmak zorunda kalıyor.

Bu noktaya geldik. Ve kimse çıkıp da “Türkiye büyüyor” masallarını anlatmasın artık. Çünkü bu büyüme, yalnızca sarayların duvarları içinde yankılanıyor. Sokakta ise bir dilim ekmeğe, bir kap çorbaya muhtaç edilen insanlar yaşıyor.

“Yazıktır, Günahtır!”

Yıllarca devlete hizmet etmiş bir vatandaş, bugün organını bağışlamayı geçim kapısı olarak görüyorsa, bu sistem iflas etmiştir. Bu çağrı, devletin sessiz kaldığı, siyasetin üç maymunu oynadığı bir ekonomik enkazın içinden yükselen çığlıktır.

Sözde refah toplumundan, organını satmak zorunda kalan emekliye geldik! Daha ne kadar susacağız?